Stop

Dat je je longen belast?

Dat je er een stinkende adem door krijgt?

Dat je kleren stinken? Je huis en je auto?

Je bruine vingers krijgt?

Dat je huid vaal wordt?

Dat je aders toeslibben?

Dat het kanker bevordert?

Je weet dat allemaal lieve schat. Geen donderpreken. Die heb ik 30 jaar aan een stuk van mijn moeder gehad. En ze hielpen niet. Integendeel.

Want ik ken je woorden al. Het waren ooit de mijne. Dat het zo lekker is. Na het eten. Een sigaretje. Dat het zo kan smaken. En in stresssituaties, eentje opsteken, dat het je kalmeert. Als je je een beetje suf en moe voelt, vlug een sigaretje. Het maakt je wakker. (Twee tegenovergestelde effecten uit éénzelfde dingetje?) Maar goed, laat ik dat dan nog allemaal voor waar nemen. Dat zijn er dan 4. Vier sigaretten per dag. Tops. Want je ontbijt niet. En ik geef je ééntje in respijt. Wat met die 10, 15, 20 andere dan?

Ja, donder, bliksem, hell and devil. En dan heb ik me nog ingehouden.

Nog niet gestopt met lezen? Goed zo. Kan tellen als intro, nietwaar lieve lezers? Maar dan nu het echte verhaal.

Lieve Schat,

Ik hou van jou.

Zo ontzettend veel.

En ik zou zo graag hebben dat je lang, gezond en gelukkig leeft.

Wil jij daarbij roken? Feel free. Ik geef je, als ervaringsdeskundige, graag wat weetjes mee.

Dat je op de communie van je kinderen tegen het einde toe aan je volgende sigaret zal denken en niet aan je kind. Bijvoorbeeld. (Ai. Die zit. Dat doet pijn.) Je bent er wel hoor, maar in je gedachten kruipt de sigaret als een wolk naar binnen. Op een bepaald moment dwalen je gedachten af: “duurt dit hier nog lang”? En dat je dat, lieve schat, op elke belangrijke gelegenheid zal overkomen? Een huwelijk, een toneel, een optreden, een schoolfeest. Nooit zal je nog helemaal rustig kunnen genieten.

Weet dat je überhaupt geen echte rust meer zult kennen op gelijk welk moment in je leven. Steeds zal die gedachte in je hoofd sluimeren: “heb ik nog genoeg sigaretten? Moet ik er gaan kopen? Is er nog een winkel open? Haal ik de avond nog? Kan het wachten tot morgen? Rijd ik desnoods 20 kilometer om?” Het plannen in je hoofd. Drukdrukdruk. Het sloopt je.

Dat je plaatsen zult kiezen in functie van je roken? Zo ga je enkel nog bij vrienden (en familie) waar je mag roken, naar restaurants waar een rookruimte is, op cafés waar de baas een oogje toeknijpt. Waar je niet met de nek wordt aangekeken als je in het bijzijn van je kind een sigaret opsteekt. Of, God betert, als je zwanger bent.

Dat je dingen gaat vermijden zoals trappen, Dat als je tennist je er met een grap en een grol van af zult maken. Gewoon gezellig eentje drinken. Omdat het lopen je op je adem trapt. Andere sporten zwicht je met de jaren sowieso.

Al die zaken geven je stress lieve schat. Zoveel onnodige stress. Stress die jij dan wil compenseren met een, jawel, sigaret.

Weet lieve schat, dat je zoveel vrijer bent als je niet rookt. Stap uit die vicieuze cirkel. Vind rust. Adem. Leef.

Lang.

Gezond.

En gelukkig.

Ja, jij ook.

Ik hou ook van jou.

Ja jij.

x

Voor wie z’n weg nog niet gevonden heeft: hypnose en andere alternatieven bij Linde en bij Hans. Zij hielpen mij een eind op weg. Zyban (beetje straffen toebak om in de sfeer te blijven, maar het schijnt wel te helpen), idem voor Champix. Maar vooral een beetje wil. Gewoon een weekje. Elke dag naar dat stokje kijken en denken: “Gij nie zulle veugelke. Ge gaat me niet meer liggen hebben. Ik heb u niet nodig. Ik ben toch sterker dan een onnozel stokske zeker?” Allen Carr was ook best wel leerrijk. Al was het maar om te vernemen dat de nicotine van 1 sigaret in vloeibare vorm ingespoten, je kikkedood maakt.