Roundup
Blij dat dit vileine product verboden werd op de Belgische markt, maar daar gaat het in dit vertellinkje natuurlijk niet over.
Wel over mijn prestaties als Wannabee triatleet. Ik schreef bijna tree-atleet. Want dezer dagen ben ik nogal veel in de bossen te vinden en schieten mijn trainingen er door allerlei cursussen soms al eens bij in.
Niet dat die trainingen vroeger zo spectaculair waren, ik ben als het op sporten aankomt vooral een luiaard. Een prachtig diertje waarvan Wikipedia zegt: “vormen een onderorde van middelgrote zoogdieren waarvan tegenwoordig nog twee families bestaan: tweevingerige luiaards (Megalonychidae) en drievingerige luiaards (Bradypodidae). Luiaards zijn herbivoren en eten weinig anders dan bladeren.”
Ik ben er zeker van dat er een derde familie bestaat, namelijk de tienvingerige mens (decem digitis hominis- of zoiets), waarvoor weinig eten helemaal niet op gaat. En al zeker geen bladeren. Ik ben er het levende bewijs van.
Ziehier de stand van zaken op triatlongebied bij de start van seizoen 4:
Fietsen
Hier kan ik zeer kort over zijn: fiasco. De laatste keer dat ik op mijn koersfiets zat moet ergens eind september geweest zijn. Ik moet me herpakken.
Lopen
Drie keer per week, afhankelijk van het weer een half uurtje tot een uurtje het schema afwerken. Een appje. Van 5 tot 10 kilometer in 8 weken. En tussendoor zo nu en dan eens een trailloopje. Ik wil het niet al te luid zeggen, maar ik vind er zelfs een beetje plezier in! Mijn snelheid is nog steeds ondermaats, maar dat geeft niet. Een schildpad ziet meer van de weg dan een haas. En ze leven ook veel langer die schildpadden. Mooie vooruitzichten.
Zwemmen
Wie had gedacht dat dit ooit mijn beste discipline zou worden? Wis en waarachtig, het is zover. Bij de start van het vierde seizoen, kan ik zeggen dat zwemmen de enige van de drie disciplines die ik met enige regelmaat ben blijven doen. En zowaar. Wat je traint, daar word je beter in. Nog steeds in baan 1 (de minste van de 5), maar niet meer op mijn adem trappend, half verzuipend, om de drie slagen schoolslag zwemmend. Ja, ik ben goed bezig.
Al slinkt mijn zelfvertrouwen wel een beetje op maandag. Na het werk- omdat ik na het ochtendzwemmen steeds bezorgde vragen kreeg van collega’s of het wel goed met me was- zwem ik in de baan naast de Deburghgraevekes en master Goewie. Ze maken een treintje, zwemmen 3 keer zo snel als ik, met 10 keer meer gemak en doen het zwembad letterlijk daveren. Voor mij, kleine garnaal in baan 5 naast hen (ja, dan mag baan 5 wel, met het plakaatje “voorbehouden aan snelle zwemmers”, moeha) is het een beetje zoals een training in de branding van de zee. Maar dan kijk ik een baantje verder naar Frans en dan denk ik: Oef. Ik ben de enige tjole niet. Maar, Frans, we zijn er wel hé elke maandag! Speekmedaille!
Verder
Doe ik flink twee tot 3 keer per week voetstabilisatieoefeningen. Ik wil absoluut niet meer geblesseerd geraken. 8 a 10 km ladies-wandelen op woensdagavond met drankje (en hapje) achteraf. Beetje tennissen zo nu en dan. Voor de leute! En, nieuw vanaf september: ik doe Tai Chi. Elke maandagavond 2,5 uur aan een stuk op een vierkante meter trage bewegingen, zo rustig en diep geconcentreerd mogelijk nauwgezet uitvoeren. Wie mij kent leest in de vorige zin minstens 4 woorden die absoluut niet bij mij passen. En toch past de tai chi me wonderwel. Maar dat is voer voor een ander vertellinkje.