FFFFFFFFFeestje!
Een triatleet is een beoefenaar van triatlon. Dit is volgens het woordenboek: “(sport) driekamp die bestaat uit zwemmen, fietsen en hardlopen.” Echt, in de Dikke van Dale staat heus niet meer dan dat.
Vraag een leek, wat is een triatleet? En de meesten antwoorden: “zot”. Dat laat zich van Dalegewijs dan weer uitdrukken als: “mal, dwaas, gek”.
Ondertussen weet ik na drie seizoenen, dat – in ieder geval voor zowat alle TTR leden, en TTR staat voor TriatlonTeam Roeselare- beide definities helemaal kloppen. Wat wij zoal doen?
De achtste triatlon (600-tal meter zwemmen, 20 km fietsen en 5 km lopen) is een “Spielereitjes” waar de meer geroutineerde triatleet zijn hand niet meer voor omdraait. Besef echter dat het hier voor 99% van alle leden ooit mee begon. Ook voor mij. En zelfs voor de supermannen (-en vrouwen) van ons clubje.
De kwart (1 km zwemmen, 40 km fietsen en 10 km lopen) is een ander “eitje” voor het gros van de TTR leden. Ondertussen heb ik dit ook al achter de kiezen. Op mijn tempo, met de glimlach en behoorlijk traag. Eieren heb ik niet gezien. Sterretjes daarentegen. Maar ook deze mission heb ik accomplished.
Dit jaar wou ik me aan een halve wagen (2 km zwemmen, 80 km fietsen en 20 km lopen), maar het lot heeft er anders over beslist. Of: les excuses sont faits pour s’en servir. Volgend jaar zeker! (of toch zeker misschien). Ik heb immers al een pak andere straffe uitdagingen op de kalender staan.
Een hele triatlon is het summum. Meer dan 20 TTR leden wagen zich in 2018 aan dit avontuur. Een Ironman. In Klagenfurt nog wel. Of hoe een plaatsnaam plots veelbetekenend wordt en alles zegt over de opdracht die hen daar te wachten staat. De TTRers zullen er op 1 juli 2018 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en afsluiten met een marathon (42,2 km). Klagen? Foert!
Zot zei je? Helemaal niet. Niet op de manier die jij bedoelt. Die gasten zijn immers echt met hun doel bezig. Volgen trainings- en voedingsschema’s rigoureus. Allemaal met de glimlach. Ze vormen een TTR binnen de TTR en wij, niet Klagenfurters, mogen er mee van genieten. We delen in de vreugdes, verdrietjes en pijntjes. Goed wetend dat bovenop de gewone clubtrainingen, die al behoorlijk stevig zijn (hou je vast: 2 keer zwemmen- in de zomer zelfs 3 keer + 1 looptraining en 1 voormiddag fietsen = dat maakt samen een 7 tal uur + in de winter spinning en stabilisatieoefeningen. En de extra trainingen die weliswaar onuitgesproken geadviseerd worden: zeker een extra looptraining en als het even kan ook een extra fietstraining), zij er een pak meer doen. Neen, niet per maand. Per week. Zotveel maar ook zo zotgoed en het maakt zo zotcontent!
Nu is de titel van dit stukje: FFFFFFFFFeestje. Het zou immers een verslag worden over ons clubfeest gisteren. Ik heb het niet geschreven. Het zou maar een aaneenschakeling van xxx en bleep geworden zijn. Niet voor publicatie vatbaar dus. De FFFFFFFF slaat op de dubbele tong waarmee sommigen begonnen te praten. Maar ook voor de F van fabuleus, fun, friends, feest, familie, fantastisch, friet, formidabel en nog feel meer. Het was superleuk. We dansten, lachten, aten en vierden feest. Gewoon, 180 vrienden onder elkaar.
Vandaag liepen er een tiental mee in de 11 trail in Roeselare. Eentje die ik niet bij naam ga noemen maar luistert naar de roepnaam "Velle" of "Velje" voor de vrienden, bewees dat ie ook maar een gewone sterveling is. Hij bleef, ondanks zijn inschrijving, wijselijk in zijn bedje liggen. Ik heb er nu al drie jaar van mijn lidmaatschap aan getwijfeld of ie niet iets buitenaards had. Iets goddelijks zelfs, toch zeker zijn lichaam. Niet dus. (Allez dat lichaam wel natuurlijk. Verdraaid, ik ben me hier hopeloos in de knoop aan het praten, maar jullie begrijpen me wel.) Gelukkig is zelfs hij maar een gewone sterveling. Genetisch superieur, dat zeker. Gewoon een beetje ouder aan het worden. Wellicht. Want zekerheid heb je natuurlijk nooit over goddelijkheden.
Het woordje “rust” uit rustmaand kreeg al een nieuwe (TTR) betekenis. Op het feestje kreeg “vroeg” uit “We gaan deze keer echt vroeg naar huis gaan hoor. Niet weer gelijk andere jaren.” eveneens een nieuwe lading. Dat zowel "rust" als "vroeg" relatief zijn is me ondertussen meer dan duidelijk. Immers, tal van TTR-ers liepen een marathon in de rustmaand. En het “vroeg” werd voor mij en nog enkele notoire pekkers, 3 uur. Zoals vorige twee edities is het gelukkig niet geworden. Toen was het telkens na vijven.
Er is maar 1 conclusie: we zijn hier allemaal een beetje zot. Zoals in mal en gek. Dwaas is hier echter niemand. Of toch. Jij, een beetje. Omdat je geen deel uitmaakt van deze fantastische club. Waar iedereen gerespecteerd wordt. Waar we plezier combineren met prestatie. En ook dit laatste is relatief. Daar is ondergetekende het levende bewijs van. Want wat voor de goede TTR’ers omschreven wordt als: “ik was aan tien per uur aan’t strompelen op het einde van mijn marathon”, is mijn wedstrijdtempo op de 5 kilometer.
Alles is relatief. Want ook ik ga die marathon uitlopen. Op mijn tempo. Zonder strompelen.
X