Brugge die skone
Ingeborg zong het al: door de wind, door de regen, dwars door alles heen. Door de storm, al zit alles me tegen, door jou, ben ik nooit alleen.
Niet dat ik Ingeborg zo graag hoor zingen. Niet dat er me ook maar iets tegen zit. Niet dat "jou" tot iemand in het bijzonder gericht is. En niet dat het écht aan het stormen was.
Maar toch. Gepast. Het regende en het waaide. En ik deed m'n allereerste kwart triatlon. Het stormde in m'n hoofd. En ik was niet alleen. Bijlange niet. 1177 deelnemers.
En een massa supporters langs de weg. Vrienden en kennissen. Wildvreemden ook. En toeristen die dachten zich van stad te hebben vergist. Op zaterdag 18 juni werd Brugge ingepakt door sportliefhebbers. Op het zand een massa feestende voetbalgekken (België won met 3-0 tegen vraag me niet wie). In de reitjes en rond de markt, de triatleten.
De snelste deed er ongeveer de helft van mijn tijd over. Wil dit iets zeggen? Bijlange niet. Ik ben er ook geraakt. Met de glimlach. Het ganse traject. Zélfs tijdens het zwemmen. Ik heb niet gevloekt. Al kon ik het even niet laten om een man die zijn echtgenote toeriep even tot de orde te roepen. "Nee, we zijn er bijna!", riep ik. Terwijl hij net tegen zijn vrouw, die het écht moeilijk had, had geroepen: "bijna in de helft".
De woorden van één van de TTR trainers indachtig, zweeg ik voor de rest van het zwemmen. Immers: wie nog kan praten, kan zeker rapper.
Wie me kent weet dat het me niet om het "rap" gaat. Maar om het "goed". In m'n blogtitel staat: de reis, niet de bestemming. En niet voor niets is één van mijn lievelingsquotes: "schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen". (Kahlil Gibran). Ik ben dus een schildpad. Duidelijk een schildpad. Ik vertel veel.
Het fietsen ging uitstekend. Voortdurend tegen wind wel. Gek. Maar écht dat gevoel. Van voortdurend beuken en boksen. En dat allemaal zonder enkelbandje. In al mijn enthousiasme bij de wissel, was dit in mijn pak blijven zitten. Dat wist ik na 10 km fietsen dus nog niet. Toen stelde ik vast dat die enkelband foetsie was. Dedju. Tzal toch geen waar zijn dat mijn eerste kwart triatlon niet geregistreerd zal worden zeker?
Niet met mij he. En al zeker niet nu ik het zwemmen zo goed gedaan had. Ik dus aan de klap met een motard. Uitleggen. Waar kwijt? Geen idee. En maar uitleggen. Misschien zelfs laten liggen aan de zwemstart bij het aantrekken van m'n pak. En maar uitleggen. Of ergens in de graskant? Zeg het aan de official bij de wissel. En maar uitleggen. En terwijl maar fietsen. Ja, ik weet het! Wie nog kan praten, kan zeker rapper.
In de wissel, weer diezelfde uitleg. "Kiekt e ke in joen zakstje juffrouwtje" Een lumineus idee van één van de officials. Jeps, gevonden. Aan en weg. Wel ja. Of zo goed als. Je weet wel. Kga het niet nog eens herhalen. Maar ik zet me altijd eventjes om m'n loopschoenen aan te doen. En ja. De rest. Mijn haar en zo. Een mens moet z'n prioriteiten kennen.
Lopen was. Pijn. Pijn. Pijn. Pijn. Ai. Ai. Ai Ai. Op het ritme van de kasseien. Mijn achillespezen. Moedermariajozef, dat deed zeer. De pijn werd verlicht door de vele supporters. Door Kjelleke en Dieterke die me bij het inhalen een dikke zoen gaven. Een paar wildvreemden die hen dit nadeden. Ik heb niet geprotesteerd.
Wel toen een deelnemer ostetatief zijn leeg gelleke tegen de grond kegelde. Ik riep: "eilaba veugelke, azo niet ee. Keerdekee were en raapta ne keer op." Nen Koen. We hebben nog een klapke gedaan. Ja, ja. Wie nog kan praten kan zeker rapper.
Maar dat moest helemaal niet. Na 3 uur 20 minuten en 55 seconden liep ik over de meet. Zo blij. Zo vrolijk. Zo... gelukkig.
Het was weer een zalig perfect dagje. M'n eerste kwart triatlon zit er op. 1 km gezwommen, 45 km gefietst en 10 km gelopen. Doel was: uitdoen. Stiekem hoopte ik binnen de 3u30. And I did it. Weer een mijlpaal. Een nieuwe fase ingezet.
Bedankt alle supporters (van ver of van dicht; life aanwezig of in gedachten)! Jullie aanmoedigingen waren hartverwarmend.
Ik sluit af waar ik mee begonnen ben. Met een liedje. Een echt goedje ditmaal. "In geen tijden zo genoten als vandaag. Het was een dag, zo mooi, zo mooi." Van de Tröckner Kecks. Luister maar.
Danku danku danku!
xxx